เมื่อวันอาทิตย์ ( 9/12/55)
เวลาประมาณ 2 ทุ่มก่า ๆ ขณะขับรถกลับจากกินลมชมวิวทิวทัศน์ท้องทุ่งเหลืองอร่ามทานตะวัน
พร้อมกับดื่มด่ำธรรมชาติริมเขื่อนป่าสัก ลพบุรี
บ่ายหน้ามุ่งสู่ กทม. พลัน.. ! เสียงริงค์โทนสำเนียงดนตรีประกอบจากเกมส์นกกริ๊ว(Angry
Birds) ของโทรศัพท์ส่งเสียงดังสนั่นโสต..........วัตต์ พรุ่งนี้ไปเขาใหญ่กันไหม เราไปกันเองไม่เยอะร๊อก...2-3
คนเห็นว่าวัตต์หยุดวันจันทร์คิดว่าน่าจะว่างก็เลยชวนไปไหม๊...?
เออล่ะเหว๋ย...นี่เป็นครั้งแรกที่ตั้งแต่หัดปั่นที่หัวถนน และก็ครั้งแรกของ เฮียป๋องเจ้าสัวเบเกอรี่ เจ้าของสายเรียกโทรศัพท์เชื้อเชิญละคนท้าทาย
ประหนึ่งว่าถ้ายังไม่เคยแม้เพียงครั้งในการขึ้นเขาใหญ่ด้วยรถถีบ
ก็น่าจะยังไม่จบหลักสูตรวิชามาร ลมปราณพาลแตกดับให้แดดิ้นด้วยวลีเยาะหยันเสียดเย้ยถากถางจากผองเหล่าน่องเหล็กชาวหัวถนนประมาณนั้น...แฮ่
